Henüz yıkamış olduğu balkonun taşları ıslaktı kurumamıştı daha... "Kızım aman sakın balkona çıkma düşersin sonra," demeye kalmadan, ana sözü dinlemek nedir bilmeyen 3 yaşındaki o yaramazın kayıverdi ayağı bir anda... Derken başladı avazı çıktığı kadar ağlamaya... Annesi kızgınlıkla aldırmazdan geldi evvela... Ağlaması dinmek bilmeyen kızına endişeyle yaklaştı neden sonra... "Çiğdem canım kızım nen var? Söyle bir yerin mi acıyor yoksa?"... Küçük kız hıçkırıklar içinde hayır anlamında iki yana salladı başını yalnızca... Bitmek bilmeyen bir senfoniye dönüşünce ağlaması bir kez daha yineledi sorusunu anası... Yine aynı cevabı alınca da "Kızım peki neden ağlıyorsun o halde?" diye sordu şaşkınlıkla... Gözyaşları içinde hıçkırarak "düşenin dostu olmazmış," dedi kızı... "Bak ben senin dostunum ya kızım" diye teselli etti kızını anası...
Emine Çiğdem Tugay
)O(Yahu! Hu! Hu! Kimse yok mu?
